جوان آنلاین: اثری که هم اینک در معرفی آن سخن میرود به بازخوانی زمانه و کارنامه سرلشگر شـــهید ولـــیالله فلاحی پرداخته است. این پژوهــش توسط ســرهنگ احمد حسینیا انجام شده و مرکز اسناد انقلاب اسلامی به انتشار آن همت گماشته است. تارنمای ناشر در تبیین اهمیت موضوع این کتاب به نکات پی آمده اشارت برده است:
«از آغاز طلوع جنبش اسلامی ایران به رهبری حضرت امام خمینی، سرداران فداکار و ایثارگری در مسیر خونبار این معجزه بزرگ قرن، چون آذرخش شب درخشیدند و بر سرپیمانی که با خدای خویش بسته بودند، در جهت تحکیم پایههای این قیام خونبار و دفاع از کیان انقلاب و پاسداری از سرزمین عشق و شهادت، جان بر کف قدم در میدان مبارزه گذاشتند و ایثار را سرلوحهی خویش قرار دادند. چراکه میدانستند شهادت در این راه، رستگاری برای آنها است. از ویژگیهای این سلحشوران و سرداران انقلاب، پاکی نیت و عمق خلوص آنها و همچنین همسویی این دلیران با اندیشههای امام خمینی است. این همسویی و اطاعت آگاهانه که سبب تأثیرپذیری کامل میگردد، تا جایی میتواند به پیش رود که عوامل تأثیرپذیرنده به عواملی کاملاً تأثیرگذار تبدیل شوند و مانند اجزایی کارساز و فعال، همجهت با انقلاب و همسو با رهبری به یک جریان تبدیل گردیده یا به جریانسازی در جامعه (به ویژه در نهادی که در آن خدمت میکنند) بپردازند. سرلشکر شهید ولیالله فلاحی از جمله افراد تأثیرگذاری بود که در یکی از مقاطع بحرانی و پرآشوب، در خدمتگزاری به انقلاب نوپای اسلامی، خوش درخشید و دریغا که دست گلچین روزگار او را امان نداد. شهید فلاحی با موافقت شورای انقلاب به فرماندهی نیروی زمینی و پس از چندی به ریاست عالی ستاد مشترک منصوب شد. سپس از جانب امام خمینی و بعد از عزل بنیصدر، اختیارات فرماندهی کل قوا به وی تفویض گردید. در آن زمان ارتش و کشور، با موانع و مشکلاتی از این دست روبه رو بود: تبلیغ و ترویج شعار انحلال ارتش، بدبینی تودههای مردم به سران ارتش، عدم اجرای مقررات و انضباط در ارتش، ایجاد تردید و اغتشاش توسط عناصر گروهکی و وابستگان مستقیم و غیر مستقیم به امریکا در صفوف و بدنهارتش، طرح توطئههای مختلف همانند طرح کودتای نوژه و اغتشاش و آشوب در کردستان و آذربایجان (همانند یورش به پادگانهای سنندج، نقده، مریوان و پاوه)، اغتشاش در گنبد و خوزستان. تنها سه ماه پس از انتصاب به ریاست ستاد، یورش و تجاوز وحشیانه رژیم عراق به مرزهای کشورمان روی داد، اما وی با ایمان به انقلاب اسلامی و رهبری آن، با تلاشی شبانهروزی هر آنچه توان داشت در طبق اخلاص نهاده، هر جا به وجودش نیازی بود، حضور یافت و آنگاه که در شرایط آن روز، نوعی حالت تردید و یأس در دل برخی فرماندهان رخنه کرده بود، با رهنمود رهبر کبیر انقلاب، گفتار و رفتار سرلشکر فلاحی امیدبخش و دلگرم کننده بود. آن بزرگ برای حمایت مردم از ارتش به میان آنان میرفت. در نمازهای جمعه، پیام حمایت امام را از ارتش بیان میداشت و برای مردم از ارتش میگفت: ارتش عنصر مراقب و پوشش ملت است و بنابراین جزئی از ملت است... تلاش وی در از میان برداشتن موانع و انسجام دادن به ارتش و تقویت مبانی اعتقادی نظامیان، بیوقفه بود و به درستی بیان میکرد: ما کسری موازنه را [از نظر نیرو و ابزار در جنگ با عراق]، با اعتقاد و ایمان به پاسداری از اسلام و انقلاب اسلامی و وطن اسلامی، جبران کرده ایم...».